Είναι μια μέρα, που τελειώνει,
πριν να προλάβει καν ν’ αρχίσει.
Μία φωτιά, που δε θ’ ανάψει
αφού κάποιος θα τη σβήσει.
Είναι μια λύρα, που δεν παίζει,
μια νότα, που δεν τραγουδιέται,
μία σιωπή, που σου μιλάει
και μία μνήμη, που ξεχνιέται.
Είμαι εγώ, που θα καπνίσει,
που τα βράδια δεν κοιμάται,
που τα πίνει να ξεχάσει,
μα, που πιότερο θυμάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.