Μισή ματιά αναγκαιότητας χρειάζονται οι επιούσιες υποσχέσεις
για να κατέβουν μία ώρα αρχύτερα
τις πλατιές σκάλες των Αρχών και των Δυνατοτήτων.
Όσο θα γκρεμίζεται η ταραγμένη κατοικία,
θα χάνει τη θέση του παρατηρητή,του υποκινητή
και η γλώσσα θα πηγαίνει ροδάνι.
Θα μιλάει για το ξεπεσμένο δρόμο που έγειρε
μια μέρα που οι γάτες ένιωσαν ασφάλεια λόγο του ανύπαρκτου χώρου.
Θα λέγει για έναν ανήκουστο αέρα που πειράχτηκε
μια μέρα που οι άνθρωποι 'χάσαν τα λογικά τους και δημιούργησαν.
Για τα φώτα που αγχώθηκαν, τους καινούργιους ήχους,
τα περασμένα παιδιά, τους ορόφους που εκμυστηρεύθηκαν τα πάντα.
Καθώς πέφτουν οι τελευταίοι, ανησυχούν οι πρώτοι
γιατί γνωρίζουν πως θα έρθει η σειρά τους.
Έτσι είναι, δεν θα μπορέσει κανένας "τοίχος" να περισωθεί.
Η γλώσσα του κτιρίου όμως δε θα σταματήσει εδώ.
Θα πει για τον γέρο που νιώθει πως δεν έδωκε ό, τι μπορούσε,
το φοιτητή που 'χει στο μυαλό του ανοησίες,
για την ήσυχη οικογένεια παραδίπλα που όλοι λεν δεν έβλαψε κανέναν,
τους αλλοδαπούς που μαζεύτηκαν για ζέστα μα βρήκαν πάλι κρύο,
για το υπόγειο που έζησαν πλάσματα ελεύθερα,
τους ρουφιάνους που φωτιζόταν απ' έξω και έβγαζαν μικρούς σπαστικούς ήχους
και τις παρορμήσεις των ποδιών.
Η συντριβή αυτή δεν θα απουσιάσει
εφόσον δεν έχουν χτιστεί μόνοι τους οι όρκοι των ψυχών.
Μ' επίπτωση να μην δύναται η δυνατότητα να τηρηθούν
όλα αυτά που προσφέρονται απ' τη ζωή και απ' τον θάνατο.
Η μοναδική αποτυχία που δε θα φέρει δάκρυα
μα την απεγκλωβισμένη άγνοια του αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.