Τα όνειρά μου
Είμαι περιτριγυρισμένηαπό φυτά και έρημο, φωτιά και φράχτες,
από το αφηνιασμένο άρωμα της γιασεμιάς,
από μήνες, ώρες, στιγμές, που μόνο εγώ ξέρω,
από λιμάνια που μόνο εγώ αράζω,
από γεφύρια, σπίτια, βουνά που μόνο εγώ γνωρίζω,
από όνειρα που μόνο εγώ χτίζω.
Σε λίγο θα μπω στο ροζ αεροπλάνο
που θ' αρχίσει να απογειώνεται,
πρώτη, τελευταία και παντοτινή επιβάτις του.
Θα πετάξω πάνω από την έρημο
και κει θα φυσήξω με όλη μου τη δύναμη
πάνω στα όνειρά μου τα χτισμένα στην άμμο.
Φεύγοντας με το ροζ αεροπλάνο
πρώτη, τελευταία και παντοτινή επιβάτις του
θα τα δω να γκρεμίζονται και να πέφτουν.
Θα γελάσω δυνατά.
Το γέλιο μου θα πλημμυρίσει την ατμόσφαιρα
σαν ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
ή του Pablo Neruda,
θ' αναλυθεί στην ατμόσφαιρα
και θα τη μπολιάσει,
θα μπει στο αίμα όσων το ακούσουν.
Όσοι ακούσουν το γέλιο μου θα κλάψουν.
Από την συλλογή "Και το έρεβος να γίνεται φως"
Δείτε περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.