Ένας γάιδαρος γογγύζει.
Κηπουρός που τον ορίζει,
δε λυπάται που ιδρώνει
κι όλη μέρα τον φορτώνει
και τον χιλιοταλανίζει,
μα δεν τον καλοταΐζει.
Κι έτσι ευχή στο Δία κάνει:
-Θε μου, αυτός θα με ξεκάνει!
Κάνε μου καλό μεγάλο:
Στείλε μου αφέντη άλλο,
μες σε κήπο μη με βάνει,
το κορμάκι μου να γειάνει.
Και λαβαίνει ό,τι ζητάει:
Ο αφέντης τον πουλάει.
Επιτέλους, πλέον τέρμα
στα λαχανικά τα έρμα!
Σε κεραμοπλάστη πάει,
μα κι εκεί κακοπερνάει.
Βάρη πιο πολλά σηκώνει
και κλωτσάει και πεισμώνει.
-Θε μου, τι ’ναι τούτο πάλι,
που ’ν’ η χάρη σου η μεγάλη!
Μα ο Δίας του θυμώνει.
Ως εδώ οι χάρες. Σώνει!
Βυρσοδέψης σαν τον παίρνει,
που τομάρια ζώων γδέρνει,
ο κακόμοιρος τρομάζει.
Τι του μέλλεται λογιάζει.
Στεναγμό μεγάλο σέρνει:
-Αχ, η τύχη που με φέρνει!
Κάλλιο πρώτα πεινασμένος,
χίλια βάρη φορτωμένος.
Τώρα ’δω άμα πεθάνω
θα με γδάρουν κι από πάνω
και φοβάμαι, ο καημένος,
δε θ’ αναπαυτώ θαμμένος…
Από το έργο της Χρυσάνθης Νικολάου: 310 μύθοι Αισώπου διαλεγμένοι και σε στίχους ταιριασμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.