To σκοτεινό κουκούλιΤο είδωλον μου στέκει, στα κτίσματα του διαβόλου,
η ύπαρξη του προσώπου, κατατρώγεται παντού,
η νοστιμιά όμοια, για το πάνω και το κάτω,
αφού τα δύσκολα πρωινά, έφευγα στα κλεφτά,
επανερχόμουν στο χώμα, που η ψυχή μας γεννά,
γεννά εμβρυικές αναπνοές, την πεταλούδα
μέσα απ' το προσωπικό κουκούλι, του Εαυτού.
Το είδωλον μου στέκει, στα κτίσματα του διαβόλου,
κινείται σπασμωδικά, κοιτά την αθανασία,
χέρια γνέφουν αποφατικά, τα πόδια έπονται,
αφού τις εύκολες νύχτες, φοβόμουν τα όσια
της περασμένης χρυσαλίδας, τα ξετυλίγματα
υπό ενήλικης μορφής, τα μεταμορφωτικά,
έξω απ' το προσωπικό κουκούλι, του Εαυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.