Όταν θα έχω φύγει
Τα παιδιά θα ονειρεύονται ακόμα με μισόκλειστα μάτια
Όταν θα έχω φύγει
Θα βρέχει ακόμα τα απογεύματα του Νοέμβρη
Οι άνθρωποι θα μαζεύονται ακόμα αργά στα μπάρ γελώντας και πίνοντας
Τα παιδιά θα ονειρεύονται ακόμα με μισόκλειστα μάτια
Οι πατεράδες θ’ αγρυπνούν δίπλα περιμένοντας το ξημέρωμα
Κι οι εραστές θα καπνίζουν αγκαλιασμένοι ακούγοντας τη βροχή να κυλά νωχελικά στις στέγες
Όταν θα έχω φύγει
Θα είμαι μια φωτογραφία σ’ενα ντουλάπι
Δύο σελίδες γραμμένες, λίγα σχέδια
Ένα σώμα που ενώθηκε με το σκοτεινό άμορφο πλήθος της Ιστορίας
Αδικαίωτος
Όταν θα έχω φύγει
Ο κόσμος θα συνεχίζει να περιστρέφεται ζαλισμένος
Ταλαντευόμενος ανάμεσα στην ηδονή και τον πόνο
Χωρίς κανένα απολύτως νόημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.