ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ
Είναι στιγμές που σου’ ρχεται
να κλαις ατελεύτητα
γιατί δεν αντέχεις τόσο Παράδεισο
γιατί κι ο Παράδεισος είναι ένα μέγιστο
και τ ’ακρότατα κρύβουν μια οίηση
έναντι θεού και ανθρώπων.
Δε μιλώ σαν ποιητής
σαν αποσταμένος μελετητής σας μιλώ
που ξενύχτησε να μελετήσει Αζιμούθια
και εξισώσεις του
χρόνου
και όλα του έγιναν,«φτερό του ανέμου»
Σας μιλώ ,σαν παιδί του χωριού
που αποπειράται να γεφυρώσει
το χθες με το τώρα
να περάσει στο αύριο
να φυλακίσει το δαίμονα
που στεγνώνει το δάκρυ
και μισούμε τους γύρω .
Σας μιλώ ,σαν ένας στίχος
απ’ το κύμα της Πορταϊτισσας
με τους χρόνους του
«τρέχω»
να συνδράμω κι εγώ
όσο μου το επιτρέπει ο Θεός
και η ενδελέχεια της
ποίησης
στην ποιητική της συμβασιλεύουσας πόλης !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.