Χώρα μου γιατί δεν με χωράς
μες το βούρκο σου έχουνε βαλτώσει.
Τα μεγαλόπρεπα σου μάρμαρα επέσανε και με ’χουνε
πλακώσει.
Η φυγή μου γίνεται μαρτύριο επιτακτικό, που ποτέ
δεν θα τελειώσει.
Χώρα μου, γιατί δεν με χωράς. Eμένα, που έπινα
απ’το βρώμικο νερό σου, και που λουζόμουνα στις
λάσπες σου με υπομονή, ελπίζοντας ότι αυτή η αρρώστεια
δε θα με προδώσει.
Μα τώρα που ξελάσπωσα και ντρέπομαι, βλέπω
πως ακολουθούνε κι άλλοι πόσοι…
Στέλιος Χαραλαμπίδης
©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.