Οι δανδέλες
από σύρμα
για να απλώνω τα μουσκεμένα Όνειρα
να στεγνώνει το Χώμα της Ψυχής μου...
Η χτένα
ατσάλινη
να ξεμπλέκω τις τούφες της Σκέψης,
όταν μπλέκονται οι Επιθυμίες ξεριζωμού
με τις Ρίζες της Ζωής μου...
κι όμως τα Βράδια
λιώνω το μάγμα της Φυλακής
και ηλεκτροδοτώ με Φεγγάρι
το Χορό μου...
Κι αν λυγίσω
Μίσχος το Κορμί της Ψυχής
κι ευλύγιστο αντέχει
να γέρνει στους τέσσερις Ορίζοντες
χορεύοντας
Θάνατο και Ελευθερία
Ρίσκο και Γκρέμισμα...
Μπράβο!Πολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την όμορφη Φιλοξενία....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δικό μου ιστολόγιο το είχα συνοδεύσει με ΑΥΤΟ το τραγούδι της Αρβανιτάκη και ομολογώ πως ο Συνδυασμός Εικόνας, Λέξεων και Ήχου προεκτείνει το Ταξίδι που η Φαντασία του Αναγνώστη πραγματοποιεί πάνω στις συστοιχίες των Συνειρμών του Δημιουργού...
http://www.youtube.com/watch?v=Drm_irbKX0U
Σας φιλώ....
Ηεκφραση της σκεψεις σου φτανουν στ΄αυτια μας σαν λαμψεις που τις ακολουθουν βροντες. ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟ!!! {ΑΚΡΙΤΑΣ}
ΑπάντησηΔιαγραφή