Την ώρα που θ`ανοίγομαι στο Άγνωστο
κάποιοι με βία θα κλείνουνε τις πόρτες τους'
κι όλοι οι σοφοί κι οι μέντορες της Γης
θα τρέχουν στα κελιά τους να σωθούν
καθώς θα εξαργυρώνονται οι στιγμές
και δε θα υπάρχει τίποτα πιο στέρεο απ`τα δάκρυα...
Αλήθεια,τί περίμενα να βρω στον κόσμο των εντόμων;
"Ένα χαμόγελο δε σβήνει τόσα πάθη"
μου ψιθυρίζαν οι Ερινύες από παλιά
μα εγώ προσφέρθηκα ξανά στο απρόσωπο κενό.
Μαζί με μύριους δικαστές περιπλανιόμουνα
στα κύματα και στους αμμόλοφους της Λήθης
και μ`ένα σύννεφο ψηλά για τέλειο άλλοθι
στα ψεύτικα οράματα των γυναικών.
Την ώρα που θα σπάω όλα τα φράγματα
κάποιοι θα χτίζουν φυλακές μες στο αρχιπέλαγος'
μα εγώ προσφέρθηκα ξανά...
Αγνοούμενοι
Μα τί απέγινε η ποίηση
και ξάφνου αδειάσανε τόσο άδοξα οι ορίζοντες;
Σβηστήκανε άραγε τόσα ηφαίστεια
που κράταγε αναμμένα ο Θεός για να ζεσταίνει τη συνείδηση;
Μα τί απέγινε η ποίηση;
Τώρα που η εξέλιξη αντιστράφηκε
και που μας βρίσκει το αύριο
να φλυαρούμε αυτάρεσκα στη γλώσσα των πιθήκων...
Μα τί απέγιναν οι άνθρωποι;
(από την ποιητική συλλογή "Η αποικία"του βιβλίου Γένεσις ή Ποιητική Μηχανική)
Επίσης να πούμε ένα ευχαριστώ στον κ. Παναγιώτη Τσαλίδη για την προσθήκη του στο mail επικοινωνίας και ότι ήταν πολύ όμορφα και αυτή την φορά τα ποιήματα του.
Τον ευχαριστούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.