''Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…''

Βλέποντας την κινητικότητα που υπάρχει γύρω μας με αφορμή την συντόμως ερχόμενη εκλογική διαδικασία, είπαμε να γράψουμε ένα άρθρο καθώς κι εμείς έχουμε τα δικά μας άγχη (θα ήταν τιμή και χαρά μας να δούμε τα σχόλια σας, είτε διαφωνείτε είτε συμφωνείτε). Επειδή τα αποτελέσματα των εκλογών προέρχονται από την δυνατότητα καθαρής σκέψης ενός λαού θεωρήσαμε ότι για την πλειοψηφία του δικού μας λαού, του ελληνικού, η φράση του Γιώργου Σεφέρη στον τίτλο τα λέει όλα.

Βλέπουμε γκάλοπ με τον δικομματισμό σταθερά μπροστά αλλά μειωμένα ποσοστά, φασίστες που ανεβαίνουν και μπαίνουν στη βουλή, μετά '' δημοκράτες'' που ακριβώς λόγο της πίστης που έχουν στην δημοκρατία, πολεμάνε τους φασίστες. Τέλος βλέπουμε τις αριστερές δυνάμεις να δηλώνουν ότι δεν θα συνεργαστούν με κανέναν και ταυτόχρονα νέα κόμματα- κινήματα που αποτελούνται από μεγάλους παλαιούς αλλοτινών καιρών. Και σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισαν και οι διαφημίσεις τους στο μέσο που τους προωθεί γιατί το προωθούν, το επονομαζόμενο '' τηλεόραση...




Στην μέση όλων αυτών υπάρχει ένας ολόκληρος λαός και μια χώρα, στους οποίους κανείς δεν δίνει καμία σημασία. Νέοι που αγωνιούν, οικογενειάρχες ανησυχούν και ηλικιωμένοι που αυτοκτονούν.


Τόσο ολοφάνερη η ανάγκη αλλαγής που για τον δικό μας  
'' τραγικά αυτοδίδακτο'' εαυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητη.  


Ναι, ακούμε παντού για τον αέρα αλλαγής που δείχνουν τα πληρωμένα γκάλοπ, όμως η αλήθεια θα φανεί σε μια στιγμή.
Γύρω μας παντού άνθρωποι πρώην υποστηρικτές του καταστροφικού συστήματος, που όμως ούτε στιγμή δεν θέλουν να πιστέψουν ότι έκαναν λάθος, γι' αυτό και με μανία βροντοφωνάζουν πως '' όλα είναι καλά''.

Κρίμα για εμάς τους νέους... σε αυτόν τον τόπο όλοι είμαστε τραγικά αυτοδίδακτοι.

Ο αέρας αλλαγής θα έρθει όταν πρώτα γίνει κυκλώνας επανάστασης, μιας επανάστασης ψυχικής... στις ψυχές του καθενός ξεχωριστά. Και μετά από κάθε κυκλώνα φυσάει εκείνο το δροσερό αεράκι αγαλλίασης, αεράκι αλλαγής.

Που είναι πλέον τόσο επιτακτική.

Ποίηση και λογοτεχνία