Διαλέγω το δρόμο το μακρύ
κάθε βήμα και μια νέα προσμονή
Η φτέρνα μου να προσκυνάει το χώμα
το πνεύμα μου να αγναντεύει τα αιώνια
Τις πέτρες που με ρίχνουν θα μαζεύω
βαρύ φορτίο στις τσέπες μου συλλέγω
Μα δύναμη στα πόδια μου θα βάζω
τον κόπο αυτόν με τόλμη δεν αλλάζω
Και όσους μπορώ μαζί μου θα τραβώ
πολλά χέρια να έχω να κρατώ
Γιατί κάθε ταξίδι χωρίς συνοδοιπόρο
σε μενα έμοιαζε πάντοτε μισό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.