Ζεστό σαν τρυφερή θάλασσα
ήταν το βλέμμα σου…
Καταμέσης της νυχτιάς μου
ο ψίθυρος των φύλλων από δέντρα
αναδύθηκε μέσα απ’το άγγιγμά σου…
Το ροζαλό σου χέρι
αναζητούσε το δικό μου…
Τα κεχριμπαρένια χείλη σου,
ωσάν εικόνα ιερή,
δεν άντεξα παρά να ψηλαφήσω
καταμεσής της νυχτιάς…
η ψυχή μου έσβησε εκείνη τη νυχτιά
αφέθηκε
στην κοκκινωπή θωπεία
του κορμιού σου…
Το κόκκινο φανελάκι σου με πληγώνει
κάθε φορά που φέρει
τη μυρουδιά σου τη βραδινή…
Πηγή: http://www.anastasiagkitsi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.