ΛΑΜΠΕΙΣ
Πόσους ήλιους κρύβεις λοιπόν
κι έχουν τα μάτια σου
το φως της Πανσέληνου
όταν τα Καλοκαίρια
αναζητούμε
φεγγάρια ολόγιομα
στα μελτέμια της Σκόπελου;
Λάμπεις, σαν να χορεύεις σε
όνειρο
πάνω απ’της λίμνης τα νούφαρα.
Κι αν όλα σχεδόν τα λουλούδια
έχουν την αθωότητα
και μια καλημέρα στα χείλη
τους
δε θα κουβαλούσε την καλοσύνη σου;
Κι αν εγώ προς στιγμήν δεν
πιστέψω
όσα διαβάζω στα μάτια σου
ποιος θα με πίστευε
όταν όλα σου είναι
ένα ποίημα της αγάπης
σε μια εποχή που σε όλους μας
η μοναξιά έχει κουρνιάσει
στην κλίνη μας
και το τραγούδι του Γκιώνη
αργό, λυπητερό, συνεχίζει
στον ύπνο μας!
Μόνο εσύ κι αύριο
θα συνεχίζεις να λάμπεις
γλυκιά πυγολαμπίδα της γης
στην «Ιερά Μονή του Δαφνίου»
πάνω απ’τα ερείπια του ναού
του«Δαφναίου Απόλλωνα»
Μόνο εσύ κι αύριο
θα είσαι ένα ποίημα!
Θεσσαλονίκη,2-11-2012
Καταπληκτικός!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρα μου που σας γνώρισα Εστω μέσα απο την οθόνη μου με σεβασμο. Κα θαυμασμό ποιητη μας
ΑπάντησηΔιαγραφή