Πώς να θυμηθώ τον πόλεμο πώς;Λευκά σεντόνια στα μάτια μου
χωμένα στο χιόνι κλαριά
και ακουμπούσα το θάρρος,
την κούραση, την τόλμη.
Τι να θυμηθώ από τα όπλα μας,
φιλότιμες οι προσπάθειες που κάνανε στη μέση της γης,
βήχωντας και κλείνοντάς μας το μάτι
σφύριζαν νεανικά τραγούδια αν και γέρικα σκαριά.
Θυμάμαι πόσο συγκλόνιζε η μυρωδιά
και η θέα ενός κομμένου ποδιού,
η συμπαράσταση δεν υπήρχε σαν λέξη
στο στόμα, στη σκέψη, αλλά ήταν ένα,
ένα με όλους, ένα κομμάτι από την σκληρή σάρκα μας
και απλώνονταν πάνω σε κάθε πληγή.
Βλέπω την βαθιά ανάσα που έπαιρναν τα σώματα
και έφευγε ο κόπος,
καθάριζαν τα σκούρα πρόσωπα μονομιάς.
κοιταζόντουσαν θέλαν περισσότερη δόξα
γιατί τους βάραινε η αντρεία!!!
Βλέπω την πάλη του ψύχους μαζί μας,
θέλει να αρπάξει ότι απόμεινε, ότι προλάβαινε
αλλά ποιος το λογάριαζε, στον κάμπο ήμασταν πια,
το περιπαίζαμε με ζεστά αστεία.
Βλέπω χέρια στον κατήφορο της νίκης
να προσφέρουν, να ευγνωμονούν,
ψυχή και χαρά πιο ψηλά απ' τις στέγες
πιο ψηλά απ' τα κυπαρίσσια.
Βλέπω τα σημάδια απ' τα λουριά
στο δέρμα στολίδια να στέκονται,
αυτό ήταν το χρυσάφι μας!!!
Ζω τα μονοπάτια, τα περάσματα, τους ήχους, τα πουλιά,
τα ερπετά, τις ανάσες, τα χνώτα, το κοίταγμα στον ουρανό,
το ξαπόσταγμα στους λίθους, τα ρυάκια που μας ακολουθούσαν,
τον αγέρα που μας ισορροπούσε και μας έσπρωχνε το νου.
Ζω τις καυτές φωνές της έκρηξης,
τα σοβαρά και αμίλητα αγρίμια,
το βογκητό του επερχόμενου θανάτου,
την οσμή του αίματος, τη γεύση της κονσέρβας,
την βρισιά στην ψείρα που μας έτρωγε,
το δέρμα που μάτωνε από το ξύσιμο,
τη σκληρή σιωπή του χαμού.
Ζω, ζω ακόμα σε κείνα τα μάτια των βουνών,
των κρότων, των ιαχών, τα μάτια που θάμπωναν,
μεγάλωναν, μίκραιναν, κοκκίνιζαν,
μούγκριζαν λύγιζαν για λίγο και πάλι υψώνονταν.
Ζω στις κόρες τους που φτιάχναν τα θαύματα και πράτταν
λέγονται άνθρωποι!
λέγονται άνθρωποι!
λέγονται άνθρωποι!
Πώς να διαβάσω,
πού να διαβάσω τώρα τέτοια μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.