Περικλής Γιαννόπουλος- Ο Δαμαστής της Θάλασσας...

Ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής και συγγραφέας, ένας ελληνολάτρης κι εραστής της ελληνικής φύσης.  Ένας τρελά ερωτευμένος άνθρωπος με την ιστορία της χώρας του.

Λίγο πολύ γνωρίζουμε τη ζωή του μεγάλου αυτού ποιητή όμως το παρόν άρθρο δημοσιεύεται για να αναφερθεί στον θάνατο του Περικλή Γιαννόπουλου. Ένα τέλος παράδοξο κι ενδεχομένως άκρως ποιητικό.

Ο ποιητής αυτοκτόνησε στο Σκαραμαγκά. στις 8 Απριλίου του 1910 αφού προηγουμένως είχε κάψει τα ανέκδοτα έργα του. Ο τρόπος του θανάτου του Περικλή Γιαννόπουλου ενέπνευσε πολλούς ποιητές της εποχής να γράψουν ποιήματα αφιερωμένα σ' εκείνον (Παλαμάς, Σικελιανός, Μαλακάσης κ.α)....



Ο μεγάλος λοιπόν Περικλής Γιαννόπουλος στις 8 Απριλίου πήρε ένα λευκό άλογο και μπήκε στη θάλασσα του Σκαραμαγκά. Ανοίχτηκε στα βαθιά καβάλα στο άλογο και όταν ο ίδιος θέλησε με μια πιστολιά στο κεφάλι έδωσε ένα τέλος στη ζωή του κι έγινε ένα με την ελληνική φύση που τόσο αγάπησε. Δέκα μέρες αργότερα βρέθηκε το σώμα του.

Κανείς δεν μπορεί να σχολιάσει ή να κατακρίνει τις αποφάσεις ενός μεγάλου ποιητή και φυσικά κανείς δεν γνωρίζει τον συμβολισμό που θέλησε ο ίδιος να δώσει στην κίνηση του αυτή. Το σίγουρο όμως είναι ότι παρά το ''σκληρό'' της συγκεκριμένης σκηνής εμείς θα πρέπει να αφιερώσουμε στον Περικλή Γιαννόπουλου έναν στίχο, μια ωραία εικόνα, του Νίκου Καββαδία η οποία είναι πολύ πιθανό να είναι αφιερωμένη στον ίδιο τον Περικλή θέλοντας έτσι ο ναυτικός ποιητής να τιμήσει τον μεγάλο Περικλή Γιαννόπουλο.

''Μου 'λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που 'χε πιει
πως πάνω σ' άτι εκάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά...''