Φούξια - Narfita

Καρτερώ την έμπνευση την πόρνη
Μπας και κάνω τίποτε το χρήσιμο με την ύπαρξη μου απόψε
Μήπως λιγάκι ξεχαστώ, απ' όσα κατορθώνω ακόμη να ξεφεύγω
Ώρες την περιμένω κι ακόμη να φανεί
Έβαλα ουίσκι με πάγο, πολύ πάγο
Τα μαλλιά μου χτένισα κι έβαψα τα νύχια μου υπομονετικά
Φούξια, μπας και ξαναβρώ λιγάκι απ' το χαμένο μου ρομαντισμό
Μα έπειτα, για να χάσεις κάτι πρέπει να το είχες κάποτε
Περασμένα μεγαλεία, αντηχεί η συντριβή στ' αυτιά μου
Ήχοι σπασμωδικοί που χάνονται στη βουή και το σκοτάδι
Ήχοι υστερικοί, πλασμάτων αγνώστου ταυτότητας
Κάπου κάποτε γεννήθηκαν κι αυτά, ποιος ξέρει
Και ποιος νοιάστηκε να μάθει άραγε;
Πολύ σωστά, κανένας, ούτε κι εγώ θ' ασχοληθώ
Μια βόλτα κάνω λοιπόν ως την πλατεία
Η γκόμενα του περιπτερά μ' ένα τσιγάρο στο χέρι και χείλη κόκκινα, περιμένει
Και θα περιμένει και θα περιμένει
Κι ο περιπτεράς κοιτάζει τους δείκτες στο ρολόι, που κυλάνε άσπλαχνα
Σαν ποτάμια που δε στερεύουν ποτέ και πουθενά
Βιάζοντας το χώρο και το χρόνο
Εξανεμίζοντας κάθε προσπάθεια
Κάθε ελπίδα αντίστασης
Δεν αναπνέω σου λέω κάνε κάτι
Τι σου 'λεγα; Α, για τα παιδικά μου χρόνια
Πολλά τραύματα κουβαλάω, έτσι που λες
Τραύματα στα χέρια και στα γόνατα
Πονάει η κάθε πτώση, μόνο που πονάει για χρόνια καμιά φορά
Κι άμα ρωτούσαμε καμιά ψυχολόγο, ίσως να μας ανέλυε μερικές ψυχολογικές αηδίες
Για να με κάνει να νιώσω λιγότερο ένοχη που σκοντάφτω ακόμη σα μωρό παιδί
Και στραπατσάρω τα όμορφα φορέματα που η νονά μου ποτέ δε μου αγόρασε
Θα σου πω τα υπόλοιπα μια άλλη φορά, τώρα ο σφυγμός χάνεται
Κι η γκόμενα του περιπτερά ακόμη περιμένει
Ο πάγος στο ουίσκι έλιωσε κι ο χρόνος δε συγχώρησε
Τίποτα και κανέναν τελικά
Μόνο τους πολύ τολμηρούς
Κι ούτε απόψε δε θα ήτανε γραφτό να είμαι από αυτούς
Αρχίζω να μη νιώθω, να μη βλέπω
Ακόμη με διαβάζεις;
Συγχώρα με για τον πολύτιμό σου χρόνο, μα η μούσα μου μ' εγκατέλειψε
Για έναν ωραίο τυπά με μερσεντές
Κι εγώ όπως φαίνεται
Δεν είχα τίποτε το σημαντικό να σου εκμυστηρευτώ,
Ούτε κι απόψε...



Πηγή: http://narfita.pblogs.gr/