 |
| Το ιπποτικό δίδυμο που άφησε ιστορία |
Η φαντασία γίνεται πολλές φορές πράγμα αλλόκοτο και αξιοκατάκριτο, ειδικά όταν αυτή μεταστρέφει ολόκληρο το ανθρώπινο είναι και το βάζει σε περιπέτειες που κανείς (προσγειωμένος) δεν μπορεί να αποδεχτεί ως κάτι πιθανό ή ακόμη και υπαρκτό. Πόσοι θα ήθελαν αλήθεια να εγκλείσουν αυθωρεί και παραχρήμα αυτόν τον ασήμαντο αγρότη Αλόνσο Κιχάνο, που φαντασιώθηκε τον εαυτό του για ιππότη, αυτο - αποκλήθηκε Δον Κιχώτης και ξεκίνησε όχι μία, αλλά δύο φορές, ένα ανόητο ταξίδι, τέτοιο που υποτίθεται ότι θα καταξίωνε την ιδιοσυγκρασία της ιπποτικής ζωής, αφού θα έπρεπε (αν μη τι άλλο) να είναι γεμάτο από περιπέτειες; Ο Δον Κιχώτης (αφού έτσι το ήθελε, δεν έχω λόγο να τον αποκαλέσω Αλόνσο Κιχάνο), "πάσχει" από μιαν εσωτερική σπίθα, που κάθε τόσο τον τσιγκλάει και τον ωθεί να την υπακούσει...
Διαβάζει πολλά ιπποτικά διηγήματα, ταυτίζεται με τους ήρωές τους και, όταν τελικά αποφασίζει να επισκευάσει μια παλιά σιδερένια στολή, επιστρατεύει το λιπόσαρκο και άχαρο άλογο του, για να ακολουθήσει τη μοίρα του: να γίνει ο ήρωας που αισθάνεται ότι είναι, να προστατεύσει τους αδύναμους, να αποκτήσει την όμορφη αγαπημένη του (κι ας μην το ξέρει εκείνη πως είναι αγαπημένη του, και ας την ονόμασε και αυτή αυθαίρετα Δουλτσινέα).
 | ||||||
| Το άγαλμα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες στη Ναύπακτο |
Στο πρώτο σύντομο ταξίδι του χρίζεται - πράγμα που περίμενε με ανυπομονησία - ιππότης στο κάστρο που συνάντησε στο δρόμο του, το οποίο στη πραγματικότητα ήταν χάνι, αποδίδει για πρώτη φορά το δίκαιο σώζωντας έναν υπηρέτη και επιστρέφει στον τόπο του, για να συμπαρασύρει στις περιπέτειές του τον φοβισμένο, αλλά παραδόπιστο γείτονά του Σάντσο Πάντσα. Οι δυο τους ακολουθούν έναν παρόμοιο δρόμο γεμάτο περιπέτειες και εκπλήξεις, με τους γνωστούς ανεμόμυλους - γίγαντες και με την υπόσχεση κάθε φορά πως όλα γίνονται στο όνομα της αγαπημένης του. Το αποτέλεσμα για έναν άνθρωπο καθ' όλα λογικό είναι ίσως ένα τίποτα. Γι' αυτόν όμως που αγαπά και σέβεται την εσωτερική ελευθερία, όταν μάλιστα αυτή επιβάλλεται στην εξωτερική, αυτό το βιβλίο αποτελεί τον ανθρώπινο άθλο, τον ύμνο στη φιλία, την μοναδική λογική εξήγηση τούτης της παράλογης ζωής.
Το είδαμε στο πολύ ωραίο blog Λογοτεχνία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.