μπρος στην αέρινη κουρτίνα καθισμένη,
τέσσερα ή πέντε να τραγουδά τραγούδια
είτε δυο-τρεις να χαϊδεύει χορδές.
Ασύγκριτο ήταν το χαμόγελό της
κ' ήταν γοητευτικώτερη ακόμη η οργή της.
Δε σβήνει από τη μνήμη μου η ώρα του ύπνου.
Πλαγιάζω, ενώ δειλιάζει να πλαγιάσει εκείνη.
Θέλει πολύ τη ρόμπα της, βέβαια, να λύσει,
μα κατά το προσκέφαλο πρέπει να τη σύρω.
Κι απ' τον πολύ της φόβο μην την δούνε,
δειλή, στέκεται μπροστά στο λυχνάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.