Αψιά μελαγχολία στη Χαλκίδα.
Οι θάλασσες παρθένες. Καφενεία
ολόφωτα να τέμνουν τη πενία
μιας εποχής ολάκερης.
Σε είδα στιχάκια να σκαρώνεις πλεχτορίμα,
βουτώντας το φτερό σου στη μελάνη.
Σου γύρισα: <<Τι φτιάνεις μπάρμπα-Γιάννη;>>
Μέτρα πιο πέρα έσερνε το βήμα,
στρατιώτης βουτηγμένος σ΄άγρια πλήξη.
Γραφεία κηδειών, ντοκ φρικαλέα,
μπλόκια. Με μάτια πάντα νυσταλέα,
έκανες για μποτίνια, κάποια νύξη αόριστη.
Συ Μέγας Τελετάρχης
και γω ένα παιδόπουλο κρυμμένο
στις φούστες της μάνας. Κέρινο τρένο
σφύριξε, πάει. Ξυπνώ. Δεν υπάρχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.