«Της μάνας καμάρι»
Ο ήλιος φωτεινός
Την καρδιά μου φωτίζει
Η ζωή μου βορειάς
Η ψυχή μου νοτιάς
Μόνη χορεύει και πίνει
Του νου η φωτιά
Και σαν αυτή σβήσει
Πέφτει παντού σκοτεινιά
Το φανάρι μου ανάβω
Το δρόμο να βρω
Οι σκιές, οι παραισθήσεις
Δεν με φοβίζουν πια
Σα μου σβήσει το φανάρι
Θα συνεχίσω
Το δρόμο θα βρω
Της μάνας καμάρι
Η πλήξη
Τώρα, που τον ήλιο
Ξανάδα μπρος μου
Νιώθω μισός
Ίσως για αυτό!
Διότι τον ήλιο
Ξανάδα πάλι
Ω!Τι πλήξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.