Βράδυ Τετάρτης! Γενάρης.
Κοιτάω γύρω μου το χαμό από τα
τσαλακωμένα χαρτομάντηλα, το αφημένο θερμόμετρο και τα χάπια της
αντιβίωσης και σκέφτομαι τι θα βάλω σήμερα!
Όταν πρόκειται για θέματα καρδιάς, τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει!
Ξέρεις, νομίζω ότι το σώμα μας υποκινείται από την ανάγκη μας για αγκαλιές.
Είναι αυτή η ανάγκη που μας σηκώνει το
πρωί και μας αναγκάζει να μένουμε ξύπνιοι ως το βράδυ, είναι η ίδια
ανάγκη που μας σηκώνει από το παρελθόν και μας πάει στο μέλλον.
Αψούυυυυυυ και βγαίνω από την πόρτα!
Χειμώνας μυρίζει στην ατμόσφαιρα που
ανακατεύεται με την κάπνα από τα καμμένα ξύλα. Σφίγγω καλά το παλτό μου
και κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητό του. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω
να του πω, αλλά τελικά όλα περικλείονται σε ένα «Γεια» κι ένα φιλί!
-Περίεργο δεν είναι που οι σημαντικότερες σκέψεις μας λέγονται με ένα «Γεια» κι ένα φιλί;
-Περίεργο δεν είναι που οι πιο ωραίες
στιγμές βρίσκονται κάπου ανάμεσα στα αστεία που καταλαβαίνετε μόνο εσείς
οι δύο, στα βιαστικά φιλιά των κόκκινων φαναριών και στο live του Τόλη
Βοσκόπουλου που παίζει στο αυτοκίνητο του καλού σου (ένας Θεός ξέρει πού
το ξέθαψε πάλι!!). Και δώστου εγώ να πετάω μία-μία τις κορώνες κάθε
φορά που ο τροβαδούρος αγαπούσε μία, μία μόνο μία!!!!!!
-Περίεργο δεν είναι που δύο απολύτως ξένοι καταφέρνουν και συναντιούνται μέσα σ' όλη αυτή την απέραντη φλυαρία του κόσμου;
-Περίεργο δεν είναι που δύο απολύτως ξένοι, καταφέρνουν να γίνονται τόσο γνωστοί;
Ξέρεις, όταν είσαι ερωτευμένος και μια βόλτα με το αυτοκίνητο αρκεί για να περάσεις τέλεια! Τι κι αν δε φτάναμε ποτέ στο "A liar man" στο Γκάζι! Δεν είχε καμιά σημασία για μένα.
Μπαίνουμε στο χώρο! Παρεΐστικος με λευκά
-ξύλινα τραπεζάκια, ανθρώπους που μιλούσαν, που γελούσαν, που
ερωτεύονταν. Με τάβλι και μπύρες, με χαλαρή μουσική, με παρέες, με
ζευγάρια, με κολλητές. Με 'μας.
Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στους
λευκούς τοίχους που χώριζαν το μαγαζί σε μικρά δωματιάκια κι
επικεντρώθηκε στα χάρτινα, πολύχρωμα αστεράκια που κρέμονταν από το
ταβάνι!
-Αααααα κοίτα, αγάπη μου, αστέρια! Σίγουρα θα γράψω κάτι γι' αυτό, του λέω (γι΄ αυτό και για το live του Τόλη!!)
Καθίσαμε στο πλάι σε ψηλά σκαμπουδάκια. Κρέμασα επιμελώς το μπουφάν του στα κρεμαστράκια από κάτω και τον αγκάλιασα.
(Ναι, το σώμα μας υποκινείται από την ανάγκη μας γι' αγκαλιές!)
Μπυρίτσα, κουβεντούλα και φυστίκωμα (τους ξηρούς καρπούς στο πλάι εννοώ!)
-Δεν ήθελα τίποτα άλλο για χθες-
Η σερβιτόρα κατέφτασε με μία κανάτα από νερό.
-Την τελευταία σταγόνα να μου βάλεις, να καλοπαντρευτώ της λέω και κοιτάζω τον καλό μου με νόημα!
-Περίμενε, μου λέει! Επιστρέφω!
Κι αφού γύρισε όλο το μαγαζί και
βεβαιώθηκε ότι κανείς δε θα διψούσε για το υπόλοιπο της βραδιάς,
επέστρεψε με την τελευταία σταγόνα για 'μένα!!
Γελάσαμε και οι τρεις και κάτω από τα χάρτινα αστέρια στο Γκάζι, ο ουρανός μου φάνταζε πιο όμορφος από ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.