Τα μάτια μιας κοπέλας
σ’ εμπνέουν να γράψεις ένα ποίημα.
Κι εσύ θες, απρόσκλητος,
να της προσφέρεις τα δικά σου μάτια.
Μα τα μάτια σου
δεν ενέπνευσαν ποτέ κανέναν.
Και τα μάτια της κοπέλας
δεν σε κοιτάζουν ξανά.
Όμως κάποτε
μαθαίνεις
πως διάβασε το ποίημα.
Και τα μάτια της δάκρυσαν
διαβάζοντας το ποίημα.
Η Τέχνη λοιπόν, δίνει εκεί που οφείλει.
Πάντα.
Κάποιοι καλλιτέχνες την αποδέχονται
άλλοι, παραπονεμένοι, τη φοβούνται:
Η Αλήθεια παραμένει.
Η Τέχνη είναι δίκαιη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.