Παράξενη επισκέπτρια σκοτεινή σαν την άβυσσο
Ήρθες σαν Άγγελος που τον παράδεισο αφήνει
Τ' αμαρτωλό σου χαμόγελο τους καταρράχτες ξεχύνει
Για έναν μαγευτικό γλυκό και ατελείωτο πόθο
Το βλέμμα σου το χλωμό γεμάτο οδύνη εκπέμπει
Τα μάτια σου τα θεία λύπη και χαρά αντιλαλούν
Το ολοκαύτωμα των πρώτων σου καρπών σαν αντηχούν
Το πέπλο της ντροπής θα βαστάξω αν πέσει
Η χαίτη σου ανέμελη απ' τον άνεμο σκορπισμένη
Μαλλιά κατάμαυρα και αστραφτερά πλημμυρίζουν με φως το σκοτάδι
Τα χείλη σου τα κατακόκκινα κολάζουν και τον Άδη
Καθώς η υγρή σου γλώσσα φωτιές προσμένει
Άσε με να νοιώσω..
Τον έρωτα σου δροσερό και δυνατό σαν κύμα
Και τα χάδια σου τα πουπουλένια απαλά
Στην αγκαλιά σου να χαθώ θέλω πόσο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.