Σβηστά καντήλια η εκκλησιά κλειστό το άγιο βήμα
Μες το θαμπό το ανάμερο
το τυλιγμένο βράδυ
Μ αντάρα και ψιλόχιονο
που σκέπασαν το μνήμα
Πριν καταπιεί η άβυσσος τα πάντα στο σκοτάδι
Το λάδι μες τα μπούκαλα σκληρό και παγωμένο
Με νεκρική μια σιωπή το θυμιατό αγναντεύει
Κρατάω κερί πονετικά τι τάχα περιμένω !
Βοριά το σκληρό θρόισμα πανί ψηλά χαιδεύει
Κοιτάω το τέμπλο! Του Κυρίου η εικόνα με βλογάει
Νιώθω μια αγκάλη σπλαχνική η Μάνα η Παναγία
Με ταπεινή άλλη ματιά Πρόδρομος με κοιτάει
Ο Κωνσταντίνος ο Σταυρός η Ελένη η Αγία.
Και σ’ένα μυστικό ουρανό διαβαίνει η ψυχή μου
Τ’αθάνατο που ιερουργεί που δε γνωρίζει πόνο
Αθάνατη και η στιγμή που μένει πια μαζί μου
Φεύγει ! Μ’αφήνει στη σιωπή στο χιονοβόρι μόνο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.