Τυλίγομαι και απόψε στο κρησφύγετο μου
Έξω βρέχει κι η μνήμη μου
έχει τη μουσική που χρειάζεται.
Κάτω απ' το ξύλινο ταβάνι των προγόνων μου,
ανάμεσα σε σκισμένα λευκά χαρτιά ,
κρατώντας σφιχτά τη πέννα που δε μου χάρισες ποτέ,
σχεδιάζω σωσίβια λέμβο με αρχαίους κωπηλάτες
μιαν ανεμόσκαλα με θέα τον ουρανό
και-για φαντάσου -έναν άνθρωπο να με κρατά ...
πηγή ( από τη ποιητική συλλογή " Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής", εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο ,Απρίλιος 2015)
Πολύ ενδιαφέρον το Blog.Περιμένουμε καινούργιες αναρτήσεις.Σας στέλνω και εγώ blog σύγχρονης ελληνικής ποίησης που νομίζω θα το βρείτε αρκετά σημαντικό για την εποχή της ποίησης του σήμερα.Λένα Κάραλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://ecstaticpoetrysemeli.blogspot.com/
Παρακαλώ όπως μου αποστελλετε τις αναρτήσεις σας στο email μου.Ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφή