Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Γιάννης Σκαρίμπας απόσπασμα.


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5fAVenVuAbCwvSGd6yBGeAZL2qKXKfULNmcOAVKQLaYwksL3ou-s05UlmMMoQClB1xhhe9Gp8DwCeLRm1K_6QQj2yLr9AxH4jxeFVxo0gXF7fzoeg48Ab4X0oKjRn-nOmbHKXLr0ToZg/s400/skaribas2.jpg

Όλα αυτά τα ζώα του Παράδεισου μή φαγόντα από το Δέντρο της Γνώσεως, μείναν εκεί αδιανόητα και μακάρια τρώγοντας κάθε τόσο κι’ από έναν «αδελφό» τους. Λόγου χάρη ο πάνθηρας αρπάζει ένα ζαρκάδι ή μια αγριοκατσίκα και την τρώει. Η νυφίτσα, ένα ποντικάκι. Ο κάπρος, ένα, μωρό ακόμα, γουρουνάκι. Τρώει τόνα τάλλο νά χορτάσουνε ώστε να μην πεθάνουνε της πείνας. Ύστερα πάνε να χωνέ­ψουνε και ξαναπάν την άλλη μέρα... στο κυνήγι.
Εμείς σκοτώνουμε κατά χιλιάδες τους ομοίους μας και δεν, τουλάχιστο, τους τρώμε, αλλά τους αφήνουμε εκτάδην τους στα «πεδία της τιμής!» και τους τρων τα φαλακρά όρνια των έρήμων.
Πόσο μακρυά άπ’ την αλήθεια πού βρισκόμαστε!
Πόση μάς χρειάστηκε «αφαίρεση» και άγνοια για να γίνουμε ειδικοί στο πώς… να μην ξέρουμε ότι τίποτα δεν ξέρουμε! Ο Πολιτισμός δεν είναι απόχτημα. Είναι απώλεια του α-πολιτιστικού Παραδείσου μας. Αυτό το χάσιμο μάς κόστισε τη νίλα μας και θα μας κοστίσει πολύ σύντομα και την εξαφάνισή μας απ’ τον πλανήτη. Εμωράνθη μας το άλας της κρίσης και ο νους. Απέστη μας η στοργή της Μάνας Φύσης. Το τάχατις εκείνο που δεν μας έδωσεν αυτή, το φιάξαμε ελόγου μας και δεν την έχουμε ανάγκη. Μάλιστα, ας πάρει και μαθήματα από μάς, να μην το ένα θηρίο τρώει το άλλο με τα δόντια του, αλλά με... την ηθικολογία και το Νόμο. Κατά τούτο υπερέχομεν εμείς από τις τίγρεις και τις ύαινες. Οργάζουμε όλες του έτους τις ημέρες, ενώ ο γάιδαρος, μόνον το Μάη (... με το παλαιό ημερολόγιο!) και δεν δαγκώνει τις γαϊδάρες του, όπως εμείς τις «συνομιλήτριές μας» μέχρι πόνου....
Και ιδού το αποτέλεσμα: Ο τίμιος, είναι τίμιος όχι γιατί πράγματι είναι τέτοιος, αλλά γιατί, καπάτσο κι’ επιτείδιο δεν τον έχει μαγκώσει του Ποινικού νόμου ή τσιμπίδα. Μά­λιστα, όχι σπάνια, τόσην η τιμιότητά του έχει αυθεντία, που μπορεί να ποιεί εκ του ασφαλούς κάθε ατιμία χωρίς το φόβο των χειροπέδων και του Νόμου. Ποιος θα τόλμαε να τον έλεγε άτιμον αυτόν, χωρίς ο ίδιος να πάει σηκωτός στις φυλακές; Ο υβρισθείς, είναι «ανώτερος υπονοιών!» Και η «Σεβάσμια Δέσποινα» (η γυναίκα του), διόλου μαστροπός και ξελογιάστρα….

Πηγή: http://poetrybar.blogspot.com/2009/06/blog-post.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.