ΦΟΒΟΣ- ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΙΔΗΣ

ΦΟΒΟΣ

Τα κύτταρα προδίδουν πανικό
σκορπούνε απονιά
σ’ αυτόν που τα κρατά αγκαλιά
φωνάζουνε δυνατά
για ν’ ακουστούνε σε κατάγυαλο
δίχως ελπίδα.
Σαν το κύμα σιγήσει με πόνο
ασύνδετη ορμή

θα φτερουγίσει στα σύνορα ανέμου
κραυγάζοντας
αυτό που χρόνια μέσα του κρατά

Καθρέφτης πόνου μ’ άχνα πνοής
θολό γυαλί
παρηγοριά στης μοίρας το γραφτό
Ήλιος που λοξοπερπατά
θύμησες αφήνει πίσω του
τοπία ψεύτικα
χρώματα σβησμένα και μουντά
φόβους περίεργους
σκιρτήματα καρδιάς παράξενα
οδύνης τέλματα
γεμάτα ζάρες που αιωρούνται

Είναι αλήθεια το πέρας για όλους
διάθεση σκέψης
τόλμη ζωσμένη σ’ άρμα που τρέχει
υπέρμαχη ανούσια
ατέλειωτος δρόμος ανατριχίλας
είναι αλήθεια
τα ψέματα πήραν την κατηφόρα
η ζωή ελευθερώνεται
ήρθε γεμάτη πανηγύρια και τώρα
καθορίζεται πικρά
δεν έχει δύναμη ν’αντισταθεί, τέλος.