Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέ
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
Πώς να δεχτώ, μάνα μου είν’ η γη
Πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
Αχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
κι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή, να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή, μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά, στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι...
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
και μια φωνή τρελή, σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νους.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.