(αποσπάσματα)
Ι
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ'
την τρέλα, λιμασμένα υστερικά γυμνά,
να σέρνονται μες απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή γυ-
ρεύοντας μια φλογισμένη δόση
...
που πέρασαν απ' τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι α-
χτινοβόλα με παραισθήσεις του Αρκανσω κι οράματα
τραγωδιών με φως του Μπλέηκ ανάμεσα στους μανδα-
ρίνους του πολέμου,
που αποβλήθηκαν απ' τις ακαδημίες γιατ' ήσαν λέει τρελοί
κι εξέδιδαν άσεμνες ωδές στα παράθυρα της νεκροκε-
φαλής,
...
που γυρόφερναν τα μεσάνυχτα στο μηχανοστάσιο των τραί-
νων κι' αναρωτιόνταν που να πάνε, και πήγαν, χωρίς ν'
αφήσουν κανένα με παράπονο,
...
που γλύκαναν την ήβη εκατομμυρίων κοριτσιών τρέμοντας
στο δειλινό και είχαν μάτια κόκκινα το πρωί, πρόθυμοι
όμως να γλυκάνουν την ήβη της ανατολής, αστράφτον-
τας οπίσθια στους σιτοβολώνες και γυμνοί στη λίμνη,
...
που πέταξαν τα ρολόγια τους απ' την ταράτσα για να ρί-
ξουν την ψήφο τους υπέρ της Αιωνιότητας έξω απ' το
Χρόνο, και ξυπνητήρια πέφταν κάθε μέρα στα κεφάλια
τους καθ' όλη την επόμενη δεκαετία,
που κόψανε τις φλέβες τους τρεις φορές συνέχεια ανεπιτυ-
χώς, το πήρανε απόφαση κι αναγκάστηκαν ν' ανοίξουν
μαγαζιά με αντίκες όπου νοιώθουν πως γερνούν, και
κλαίγανε
...
που υψώθηκαν μετενσαρκωμένοι στα φασματικά ρούχα της
τζαζ στη χρυσοκέρατη σκιά της μπάντας και τραγούδη-
σαν το βάσανο γι' αγάπη του γυμνού αμερικάνικου
μυαλού με μια ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί σαξοφωνική
κραυγή που ανατρίχιασε τις πόλεις μέχρι το τελευταίο
ραδιόφωνο
με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής σφαγμένη
και πεταμένη έξω απ' τα κορμιά τους καλή για φάγω-
μα για χίλια χρόνια.
το είδαμε εδώ
Ι
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ'
την τρέλα, λιμασμένα υστερικά γυμνά,
να σέρνονται μες απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή γυ-
ρεύοντας μια φλογισμένη δόση
...
που πέρασαν απ' τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι α-
χτινοβόλα με παραισθήσεις του Αρκανσω κι οράματα
τραγωδιών με φως του Μπλέηκ ανάμεσα στους μανδα-
ρίνους του πολέμου,
που αποβλήθηκαν απ' τις ακαδημίες γιατ' ήσαν λέει τρελοί
κι εξέδιδαν άσεμνες ωδές στα παράθυρα της νεκροκε-
φαλής,
...
που γυρόφερναν τα μεσάνυχτα στο μηχανοστάσιο των τραί-
νων κι' αναρωτιόνταν που να πάνε, και πήγαν, χωρίς ν'
αφήσουν κανένα με παράπονο,
...
που γλύκαναν την ήβη εκατομμυρίων κοριτσιών τρέμοντας
στο δειλινό και είχαν μάτια κόκκινα το πρωί, πρόθυμοι
όμως να γλυκάνουν την ήβη της ανατολής, αστράφτον-
τας οπίσθια στους σιτοβολώνες και γυμνοί στη λίμνη,
...
που πέταξαν τα ρολόγια τους απ' την ταράτσα για να ρί-
ξουν την ψήφο τους υπέρ της Αιωνιότητας έξω απ' το
Χρόνο, και ξυπνητήρια πέφταν κάθε μέρα στα κεφάλια
τους καθ' όλη την επόμενη δεκαετία,
που κόψανε τις φλέβες τους τρεις φορές συνέχεια ανεπιτυ-
χώς, το πήρανε απόφαση κι αναγκάστηκαν ν' ανοίξουν
μαγαζιά με αντίκες όπου νοιώθουν πως γερνούν, και
κλαίγανε
...
που υψώθηκαν μετενσαρκωμένοι στα φασματικά ρούχα της
τζαζ στη χρυσοκέρατη σκιά της μπάντας και τραγούδη-
σαν το βάσανο γι' αγάπη του γυμνού αμερικάνικου
μυαλού με μια ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί σαξοφωνική
κραυγή που ανατρίχιασε τις πόλεις μέχρι το τελευταίο
ραδιόφωνο
με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής σφαγμένη
και πεταμένη έξω απ' τα κορμιά τους καλή για φάγω-
μα για χίλια χρόνια.
το είδαμε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.