Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Την πρώτη νιότη μετρώ - Μάνος Τσεμπερλής (έργα αναγνωστών)


Τα λείψανα μου μετρώ
και είμαι της πρώτης νιότης μου Οδυσσέας
γυρνώ, γυρνώ
στους ορίζοντες του κόσμου
στην πελώρια θάλασσα περπατώ
η κρωξιά του άλμπατρος στον ουρανό
του ωκεανού το φύκι και ο κυματισμός
φουντώνει ο κοχλασμός πολύς
μια ανείπωτης τρεμάμενης ιδέας

τούτη η ραχοκκοκαλιά είναι μικρή
πέτρινη η κρίνη που βλάστησες, ανθέ,
εδώ το μύρο νωπό, μυρωδάτο, γυμνό το χώμα
μυσταγωγικά εντρυφώ
κάθε σπόνδυλος κρυφό σχολειό που πατώ
λόφοι, λοφίσκοι πολλοί
αρωματοποιούν την ελλιπή εικόνα

ώρες, ώρες
τα τυφλά που μου χαρίστηκαν μάτια
αντικρύζουν μία μονάχα ηλιαχτίδα φωτός
ο βόστρυχος από χρυσό καλέμι πλεκτός, πελεκητός
στη μιαν άκρη κόμπο έχει την ψυχή
στην άλλη δε θωρώ∙
τον κότσο το πελεκητό γραπώνω να αναρριχηθώ
εκεί που δε θρασύνθηκε θνητού ποδάρι
και είναι η φλόγα ιριδίζουσα
και αποσπερίτης φίλος μακρινός

τα ήσυχα μοναχικά βράδια
κουρνιάζουν οι ποιητές σε μια φτωχική γωνία
απελεύθεροι της ύλης σκλάβοι
και κάποιοι μοναχοί στέκουν κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι
καρτερικά στο εκάστοτε από το θεό ευλογημένο εκκλησάκι
περιμένοντας
μια καλιακούδα να φανεί
μια κουκουβάγια να κρώξει
ένα βάτραχο να λακτίσει
 κάτω από μιας κιτριάς τη σκέπη

το γιασεμί, η μαργαρίτα και ο ήλιος
τα ασθενικά τους πέταλα
αφήνουν να ανεμίζουν στου χορού τη χάρη
ξερόφυλλα και ανεμοσκορπίσματα
χάνονται μες στη λιλά αυτήν απόχρωση
καιροφυλαχτώντας πάντα
για ένα, ένα τούτο το αγνό σημάδι

Τα λείψανα μου μετρώ
και είμαι της πρώτης νιότης μου Οδυσσέας
γυρνώ, γυρνώ
στους ορίζοντες του κόσμου
στη πελώρια θάλασσα περπατώ
η κρωξιά του άλμπατρος στον ουρανό
του ωκεανού το φύκι και ο κυματισμός
φουντώνει ο κοχλασμός πολύς
μιας ανείπωτης τρεμάμενης ιδέας

άγριοι λειμώνες
που σκιάζουν τα όρη τους πανύψηλα δέντρα
το τσοπανόσκυλο άμαθο που είναι
από του ανθρώπου τα δεινά, τα κοσμικά
γυρεύει ένα άγουρο σημάδι

απομένει λοιπόν
τούτο το πικρό που διατρέχει τα χείλη σημάδι
τη γάγγραινα που τον βαραίνει κάθε θνητός να αποδιώξει
τα τυφλά που του χαρίστηκαν μάτια με φως να περιζώσει
και ας χαθούν τα λείψανα που έτυχε κάποτε να μετρώ
σαν να ήμουν της πρώτης νιότης μου Οδυσσέας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.