Τα 5 πιο δημοφιλή θέματα της σελίδας μας για την εβδομάδα που μας πέρασε...

Για δεύτερη συνεχή εβδομάδα που λειτουργεί αυτή η στήλη. Σήμερα θα σας πούμε ποια θέματα διαβάστηκαν περισσότερο την εβδομάδα που μας πέρασε, 5 κατά σειρά. Να επισημάνουμε ότι και αυτή την εβδομάδα στο τοπ 5 τα 4 άρθρα είναι έργα αναγνωστών. Ξεκινάμε μετρώντας αντίστροφα.







5.  Για το μέλλον- A Black Spade (έργα αναγνωστών)

Για το μέλλον. 

Ζήτησα να ελευθερωθείς;
Αυτό κάνω. 
Το κλουβί σε κρατά; 
Ασφάλεια, γνώριμο μέρος. 
Τα μαστιγιά τους; 
Ενδόμυχα σ'αρέσουν τα σημάδια;
Ή γέρασε το πνεύμα; 
Συνήθισε τα ίδια...





Παίξε κουτσό,
μα μην κουτσαίνεις,
παιχνίδι αν δεν είναι. 
Κι'όταν μαζί σου παίξω,
για πάντα θα'ναι.

Χωρίς νικητή, χωρίς έπαθλο. 
Δάφνες από χρυσά μαλλιά. 

Μούσκεμα,
σε κάθε στάλα ιδρώτα,
στα πόδια να φυτρώνουνε βιολέτες, 
λίγο πιό κει,
το φορεμά σου κρεμασμένο στις ρίζες του χεριού μου. 
Τ'άλλο σου δέρμα,
το παλιό,
γεμάτο αποτυπώματα,
στο κομοδίμο πεταμένο. 

Σ'έγδαρα,
γιατί αλλιώς δεν γίνονταν,
δεν το'χες καταλάβει πώς πνιγόσουν. 
Το πλάσανε στραβά τα χάδια του πατέρα και άλλων τόσων εραστών. 

Λίγες εισπνοές, ταχυπαλμία.
Τ'ακούς; 
Ακόμα προσπαθεί,
να αναπνεύσει,
πάνω στο κομοδίνο. 
Τζούρα την τζούρα,
στάχτη γίνεται,
κι ύστερα πάει.

Να ξέρεις,
μέχρι να ξαναβγάλεις,
το δέρμα το καινούργιο,
ακούμπα στο δικό μου,
σε ντύνει μ'ότι ζήτησες,
χωρίς μεταξωτά. 
Μονάχα τα σωστά. 

κιχεμ




4. Ο χρόνος είναι μαζί μας- Νίκος Λυγερός (έργα αναγνωστών)

Ο χρόνος είναι μαζί μας!

Ποιός το πιστεύει πραγματικά
στην κοινωνία της λήθης 
όπου υπάρχει μόνο το παρόν;

Απλά κανένας!

Πρέπει ν’ ανήκει κανείς
στην Ανθρωπότητα
για να το αποδεχτεί.

Ποιος θα είναι μαζί του;



Το κρίσιμο ερώτημα
αγγίζει λιγότερους
αν δεν έχουν Δάσκαλο.

Πάντως υπάρχουν τα Τέρατα.

Γι’ αυτό μην ανησυχείς
ακόμα κι αν υποκύψεις
αυτά θα είναι εδώ.

Διότι είναι μόνο Ανθρωπότητα και Χρόνος!




3. Περπατώντας- Νικόλαος Συρράκος (έργα αναγνωστών)

Περπατώντας

Άνεμος εσηκώθηκε, πλημμύρισε την πόλη

ολόγυρά μου άνθρωποι με βιάση βηματίζουν

τα πανωφόρια που φορούν σφίγγουν και συνεχίζουν

ελπίζοντας να μην τους βρει τ’ αέρινο το βόλι.

Ανάμεσά τους περπατώ, ξένος μέσα σε ξένους

με θράσος και αναίδεια οπλίζω την ματιά μου

βλέπω διαβάτες να περνούν, ψυχρά καλοντυμένους

στου αγέρα το τραγούδισμα χορεύουν τα μαλλιά μου...

Ο νους μου παγιδεύτηκε σε σκέψεις κι ιστορίες

τα κουρδισμένα πόδια μου διαλέγουν την πορεία

κι εκεί που φανταζόμουνα βίους και πολιτείες

εβρέθηκα στο σπίτι μου να στέκω μ’ απορία.

Πήγα προς το γραφείο μου, την αίθουσα του θρόνου

κι αμέσως μόλις κάθισα οι σκέψεις μου χαθήκαν

τα κουρδισμένα χέρια μου με ανία κινηθήκαν

ενώ δίπλα μου ακούστηκαν δονήσεις τηλεφώνου.

Σαν καβαλιέροι ικανοί, τα δάχτυλά μου στέκουν

τα πλήκτρα με διάθεση, σαν ντάμες τα καλούν

κι έτσι όπως πιάνονται αγκαλιά κι αρχίζουν να χορεύουν

οι σκέψεις επιστρέφουνε και μύθοι ξεπηδούν.

2.  Διάφορες αποφθεγματικές φράσεις του Ν.Καζατζάκη από τα έργα του.

 Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν' αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.
• Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.
• Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.
• Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.
• Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!
• Σα να 'ναι όλη η ζωή ετούτη τ' ορατό αιώνιο κυνήγι ενός αόρατου Γαμπρού, που κυνηγάει από κορμί σε κορμί την αιωνιότητα, την αδάμαστη Νύφη.
• Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.
• Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.
• Αλίμονο σε όποιον ζει στην έρημο και θυμάται του κόσμου.
• Από τα καλά κερδεμένα παίρνει ο διάολος τα μισά - από τα κακά κερδεμένα, παίρνει και το νοικοκύρη.
• Βίγλα αψηλή στα φρένα μας η μνήμη. Προμηθέας Λυόμενος
• Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες - κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τους κουβαλάει.
• «Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»
• Ελευτεριά θα πει να μάχεσαι στη γης χωρίς ελπίδα! Οδύσσεια
• Ερχόμαστε απο μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν. Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
• Θεός θα πει να κυνηγάς θεό στον αδειανόν αγέρα! Οδύσσεια
• Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες - φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες!
• Η λευτεριά δεν έχει σκοπό. Μήτε βρίσκεται στη γης ετούτη - στη γης ετούτη βρίσκεται μονάχα ο αγώνας για τη λευτεριά. Αγωνιζόμαστε για τα άφταστα, και γι' αυτό ο άνθρωπος έπαψε να είναι ζώο.
• Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει .
• Για ένα ήμουν σε όλη μου τη ζωή βέβαιος : πως ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος. Ποτέ ο κατήφορος, ποτέ ο δρόμος ο στρωτός, ο ανήφορος μονάχα.
• Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.
• Δεν είναι ο Χριστός το τέλος ,είναι η αρχή ,δεν είναι το "Καλώς όρισες!", είναι το "Καλό ταξίδι!".
• Δεν υπάρχει δύναμη πιο ιμπεριαλιστική στον κόσμο από την ψυχή του ανθρώπου. Καταχτάει, καταχτάται και όλο κι η αυτοκρατορία της φαντάζει στενή, πλαντάει, και θέλει να κυριέψει τον κόσμο για να μπορεί ν' ανασάνει.
• Είδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα.
• Η ευτυχία απάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας.
• Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια.
• Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα το Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο...
• Μαζεύω τα σύνεργά μου: Όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδυασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.

Είπα στη μυγδαλιά: "Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό". Κι η μυγδαλιά άνθισε. 

1.  ΒΑΒΥΛΩΝΑ- Lef Doe (έργα αναγνωστών)

ΒΑΒΥΛΩΝΑ

I

Οι ψυχαπάτες του μυαλού

Βαριανασαίνουν

μετά σωπαίνουν

νυχτοπερπατούν γι' αλλού.

Η αγκάλη του Μορφέα κίνδυνος επικείμενος

Ολομεμιάς

σα βασιλιάς

διατάζει, πά' σε θρόνο από ίασπη καθήμενος...

Βέλη πετάει δίχως στόχο, άπυρα

Τοξότες

όπως τότες

παρέα, στα νεανικά μου όνειρα.

II

Κάλπικες πυξίδες τυφλά 'κολούθησα

Λαβυρίνθους

ευχών ανθούς

ν' αργομαραίνονται παρακολούθησα.

Κήπους με ροδιές, ία και βιόλες

Κατάνυξη

χρωμάτων άνοιξη

τόξα ουράνια και καρμανιόλες.

Βαθειά με τρύπησε βελόνι, αγέρας

Λόγχη

από στάχυ

ηλιοκαμμένο, ο σουβλερός αθέρας.

III

Ποτέ, όχι ποτέ δε θά 'μενα της θλίψης όμηρος

Ξενιτεμένος

είδα μαγεμένος

τη Βαβυλώνα, σαν με προσγείωσε ο Ζέφυρος.

Ξάγρυπνοι εκεί φρουροί τη χαραυγή προσμένουν

Χειμώνα

στη Βαβυλώνα

πάντοτε τα φύλλα πράσινα στα δέντρα μένουν.

Γιατί τα τείχη όταν διαβείς, δάκρια θα λησμονήσεις

Πυλώνας

της Βαβυλώνας

μην ξεχνάς, είν' τα κέφια, οι χοροί κι αποπλανήσεις.

IV

Η επιθυμία, ως Ίππος Δούρειος κοντοζύγωσε δειλά

Άπιστη

πόρνη αψώνιστη

με μύρια λαμπερά φτιασίδια κι αισθήματα κιβδηλά.

Πυθίας χρησμός 'Στην τσέπη σου φύλαξε τον Παράδεισο'

Πλανεύτρα

αγάπη κλέφτρα

τι δε σου χάρισα και το φιλί μου θυσίασες στην άβυσσο;

Παλίοφιλ' έρωτα, άγιε μου λυτρωτή, διόλου μη χαίρεσαι

Μοιραία

ήρθαν νέα

τ' άκουσες; Ακόμα εσύ χορεύεις, μα η Βαβυλώνα έπεσε.