Κώστας Καρυωτάκης (1896 - 1928) - Ιδανικός δάσκαλος, ήλιος σκιερός
Εκεί που μάχες δόθηκαν σκληρές, χιλιοειπωμένες
Ξεκίνησες να πολεμάς, ζωή ‘ταν ο εχθρός σου
Κάθε δικός σου δισταγμός
Μύρια ιδανικά απατηλά
Συμπλήρωναν από ‘να στίχο στους αιώνιους σου ψιθύρους
Στ’ αυτιά μου ακόμα ακούονται, πάντα βροντοφωνάζουν
Ο έρωτας και η χαρά
Πώς να ‘ταν αρκετές
Να συγκρατήσουν την ορμή των κυμάτων της ψυχής σου
Τα κύματα που σε δυσκόλεψαν την ύστατη ακόμα ώρα
Μα ήταν παράξενα όμορφος
Και πρόθυμη ήτο η καρδιά σου
Ο κόσμος τούτος δω ο αγγελικά πλασμένος, γνώριζες
Ότι ακολουθείς κείνους που με το μέτωπο στον ουρανό
Φύγαν κι έρχονται κι άλλοι
Ξωπίσω, σέ θε' να προφτάσουν
Τη νοσηρή σου φαντασία επλήρωσες με νόμισμα πικρό
Ρέστα δε ζήτησες μήτε και σου προσφέραν, μα ήξερες καλά
Ήξερες πως σήμερα
Γαλήνιος καθώς γίνεσαι
Οι γενεές π’ ακολουθούν ουσία ίσως να ψάξουν εκεί
Που το παιχνίδι εσύ βρήκες λειψό και να τους δώσεις θάρρος
Με μια μπαλάντα πενιχρή
Γεύσεις ανέγγιχτες
Όπως το μολυβένιο βυσσινί γίνηκε η αργή απόλαυση
Πριν της Πρεβέζης το νερό αλατογαργαλήσει το λαιμό σου.
Δύσκολη νυχτιά προβλέπεται
Μούσες σκοτεινές μ’ εμπαίζουν
Μπαλάντα δεν στεριώνεται σε τούτα τ’ άχρωμα τα φύλλα
Θνητοί το ζήτησαν να μείνω, μα έφυγα, χόρτασα φίλε
Άδοξος ποιητής σε χαιρετά
Άδοξος ως ήθε’ς νά ‘σουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.