με τον εχθρό μου.
‘Ενα γραφείο μονάχα μας χωρίζει
σα χαράκωμα ή σαν τάφος.
Πίσω απ’ τις αξιοπρεπείς μας μάσκες
από πολύ βαθιά ανεβαίνει και μας καίει το μίσος.
Και να που τούτη τη στιγμή,
τώρα που παίζεται η ζωή μου,
ανακαλύπτω στη μορφή του πως
θα μπορούσα να τον είχα αγαπήσει.
Να που τούτη τη στιγμή ανακαλύπτει
στη μορφή μου
πως θα μπορούσε να με είχε αγαπήσει.
Πηγή
Oι ιδέες πολλές φορές περιχαρακώνουν τις ψυχές.Τις απομονώνουν και όλοι μας κλεισμένοι ο καθένας στο κελί του συγκρουόμαστε με τον τοίχο του αδιέξοδου.Μα η Ψυχή γεννήθηκε για να πεταει...
ΑπάντησηΔιαγραφή