Ήθελα τα χέρια σου πάνω μου απόψε
κι ας δείχνουν τόσο τέλεια… εγώ ξέρω πως δεν είναι.
Βουλιάζω στη μαύρη τρύπα της τρυφερότητας για να σε φτάσω
Το όριό σου παραμένει θολό στο βάθος της διαδρομής.
Είμαι ικανή και πρόθυμη να αγκαλιάσω την απόσταση που μας
χωρίζει
Ν’ αγαπήσω το χρόνο που μας περιγελά
Μόνο επειδή είναι ανάμεσά μας, κομμάτια μας.
Αυτό περιμένω
Αυτό φοβάμαι
Εσένα, απλά σε θέλω.
Φιλί παράδοσης
η φαντασία
Φιλί επιθυμίας
η αλήθεια
Φιλί απόπειρας
η πραγματικότητα
Θηλυκά είδωλα
όλα στη δούλεψή σου.
Οταν τα συναισθηματα μας παιρνουν σαρκα και οστα μπροστα μας χαρη σε μια αραδα λεξεις, οταν ονομαζεται ολο αυτο που προσπαθουμε καθε μερα να αποκοιμησουμε, το μεσα μας που μας θρεφει και μας τρωει,καθε λεξουλα ειναι μια σταγονα βαλσαμο που σταλαζει στην καρδια μας. Τελικα, δεν θελει νανουρισμα, θελει φροντιδα κι εκφραση... Ευχαριστουμε Νατασσα!
ΑπάντησηΔιαγραφή