Δε το μπορούν οι στεναγμοί, δεν το τολμούν τα λόγια
πως οι καρδιές φτωχαίνουνε, πως οι ματιές παγώνουν.
Δεν τραγουδούν οι στίχοι πια, δε σέρνουν μοιρολόγια,
σε παραλήρημα θολό, χωρίς ειρμό βαλτώνουν.
Κι αν οι γλυκιές του δειλινού εικόνες αργοσβήνουν
κι αν ο γιαλός λευκό σκαρί φιλεί στην αγκαλιά του
ατρύγητη τέτοια ομορφιά οι στίχοι του αφήνουν
κι ο ποιητής παράταιρη ακούει τη μιλιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.