"Έχω μια πορσελάνινη κούκλα,
Στο ανέφερα άραγε ποτέ;"
"Δε με νοιάζει", είπες τότε
Κι εγώ νομίζω σου απάντησα:
"Ωραία, αφού τόσο πολύ λοιπόν το θες
Θ' ακούσεις την ιστορία του δικού της χθες".
Κάπως δυσανασχέτησες
Έτσι κι εγώ συμπέρανα
Πως ανυπομονείς
Την ιστορία της πορσελάνινης της κούκλας μου ν' ακούσεις.
Χωρίς να χάσω άλλο χρόνο,
Είπα να ξεκινήσω.
"Έχω μια κούκλα
Που ξέρει χίλιες λέξεις
Και όλες τις αρθρώνει ολοκάθαρα.
Λατρεύει το εδώ, το τώρα, το χθες
κι άλλες λέξεις όμορφες όπως το μαζί".
"Σου λέω δε με νοιάζει".
"... Μπορεί να πει ό,τι ζητάς,
Ζει για τις εντολές σου
Μονάχα σε δυο λέξεις δυσκολεύεται πολύ".
Κι εσύ χαζά με κοίταξες και μου 'πες:
"Δηλαδή; Αγάπες και λουλούδια μήπως δε θέλει να πει;"
"Δεν είναι πως δε θέλει, είναι πως της ραγίζουν
Λίγο λίγο τη φορά
Το όμορφο φινίρισμα στην επιφάνεια
Κι έτσι όλο ασχημαίνει
Και γίνεται μια πορσελάνινη γριά.
Μα όχι, δεν τις πέτυχες τις λέξεις τελικά".
Τότε το ξανασκέφτηκες
Μα η σκέψη αυτή σε κούρασε
Και βιάστηκες να φύγεις γρήγορα.
"Λυπάμαι δεν το βρίσκω. Λυπάμαι έχω δουλειά", είπες και πλάτη γύρισες.
Τότε κι εγώ απ' την κούκλα μου
Διάλεξα δύο λέξεις
Για να στις πει αχνά.
Ψέλλισε "Δεν πειράζει"
Και ράγισε ξανά.
Πηγή: http://narfita.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.