ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΕΣ
Κορίτσι που δε γνώρισες ,του έρωτα τα χείλη
πιες απ’ του ανέμου τη βροχή, το κόκκινο σταφύλι.
Κι έβγα στο παραθύρι σου, με το χαμόγελό σου
να δεις ,θα βρεις απέναντι ,το φτερωτό θεό σου.
Κόψε απ’το δυόσμο τον ανθό κι απ’ τον βασιλικό σου
δύο κλωνάρια πράσινα
και κάν’ τα φυλαχτό σου.
Να περπατάς μες στη νυχτιά, χωρίς να σε φοβίζει
και την αχλή του ονείρου σου, η αυγή να τη ροδίζει.
Κορίτσι που δε γνώρισες ,τα ολόγιομα φεγγάρια
να φέγγουν και να τραγουδούν,
όμορφα μες στα βράδια.
δέσε σε κόκκινη κλωστή
,καημούς του παραδείσου
κι έλα μες στην αγκάλη μου, κι ανάλαφρα κοιμήσου.
Θεόδωρος Σαντάς,θεσσαλονίκη,17-9-2012
Μουσική
ΑπάντησηΔιαγραφήΡυθμός
και το έμμετρο νόημα του στίχου
παίρνει από το Χέρι το Κορίτσι,
που δε γνώριΖε,
και ως το Τέλος του Ποιήματος,
του γνωρίΖει το Χορό της Σελήνης,
το Φιλί του Ανέμου
και το άνθισμα των Συναισθημάτων μέσα σε δυο χούφτες Έμπνευσης {Εμπνευσμένης Γραφής - Εμπνευσμένης Ανάγνωσης}......
Υπέροχο....