Με γνώρισε σε πόλη του Βορρά.
Χωρίς παπούτσια, μήτε φως,
στα μάτια, στην καρδιά μου.
Τα χείλη μου φορούσανε το
χρώμα του σιδήρου.
Τα χέρια μου φτερούγιζαν
και η φωνή μου χιόνι.
Το σπίτι του μου άνοιξε
μαζί με την καρδιά του.
Καθίσαμε μαζί λοιπόν,
με την καινούργια αύρα.
Αύρα ζωής, γλυκιάς πνοής,
ζωής επιθυμία.
Το φως και το χαμόγελο
καθίσανε μαζί μας.
Τα μάτια μου γέμισαν ζωή.
Το στήθος μου ελπίδα.
Για ευχαριστώ θέλω να πω
αυτούς τους στίχους μόνο:
Είναι αγάπης δείγμα,
τον άνθρωπο να θεωρείς
σαν το λουλούδι όμορφο,
σαν του γιαλού το κύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.