Το μέλλον δε θ’ αρθεί
από μοναχό του, έτσι
νέτο-σκέτο,
αν δεν πάρουμε μέτρα
κ’ εμείς.
Από τα βράγχια,
κομσομόλε, άρπαξέ το!
Απ’ την ουρά του,
πιονιέροι, εσείς.
Η κομμούνα
δεν είναι μια
βασιλοπούλα του παραμυθιού, που λες,
για να την ονειρεύεσαι
τις νυχτιές.
Μέτρησε,
καλοσκέψου,
σημάδεψε –
και τράβα, βήματα τα
βήματα,
έστω και πάνω σε
μικροζητήματα.
Δεν είναι μόνον
ο κομμουνισμός
στη γη,
στα κάθιδρα εργοστάσια
εκείνα.
Είναι και μες στο σπίτι,
στο τραπεζάκι μπρος,
στις σχέσεις,
στη φαμίλια,
στην καθημερινή ρουτίνα.
Εκείνος κει,
που ολημερίς τριζοβολάει
βλαστήμιες
σαν κάρο κακογρασωμένο,
εκείνος που,
σαν ολολύζει η μπαλαλάϊκα,
χλωμιάζει ευθύς,
αυτός
το μπόϊ του μέλλοντος
δεν τόχει φτασμένο.
Πόλεμος
δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς
εσύ,
να λες ναι, ναι,
στα μέτωπα
με βολές πολυβόλο.
Της φαμίλιας,
του σπιτικού,
η επίθεση,
για μας μικρότερη
απειλή
δεν είναι διόλου.
Εκείνος που υποτάχτηκε
στην πίεση της φαμίλιας,
κοιμάται
μες στη μακαριότητα
ρόδων φτιαγμένων με
χαρτί, -
αυτός δεν έφτασε το
μπόϊ
της προσήλιας,
της δυνατής ζωής εκείνης
που θαρτεί.
Σαν τη φλοκάτα
και το χρόνο επίσης,
ο σκόρος της καθημερινότητας
τον κατατρώει στιγμή-στιγμή.
Το μεινεσμένο ρούχο
των ημερών μας για ν’
αερίσεις,
ε, κομσομόλε, τίναξέ το εσύ.
Πηγή:
Βιβλίο: Μαγιακόβσκη, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, επιμέλεια- απόδοση: Γιάννης Ρίτσος, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.