Ενα πράγμα με δίδαξε η ζωή
Ετσι και ζεις κάτι, να το ζεις έντονα
Να μένει κατάκοπη η αγαπημένη σου απ' τα φιλιά σου
Να πέφτεις κατάκοπος μυρίζοντας τα λουλούδια
Ο άνθρωπος μπορεί να κοιτάξει με τις ώρες τον ουρανό
Τη θάλασσα, τα πουλιά, τα παιδιά
Ζω θα πει ανακατεύομαι με τη μάζα
Ρίχνω βαθιές ρίζες σε τούτη τη γη
Οταν αγκαλιάζεις το σύντροφό σου, να τον σφίγγεις όσο μπορείς πιο δυνατά
Να ρίχνεσαι στον αγώνα με όλο σου το πάθος, με όλο σου το είναι
Κι όταν κάποτε ξαπλώσεις στη ζεστή αμμουδιά
Ν' αναπαύεσαι σαν ένα φύλλο, σαν ένας κόκκος άμμου, σαν μια πέτρα
Ο άνθρωπος πρέπει ν' ακούει όλες τις όμορφες μουσικές
Να ξεχειλίζει από μελωδίες και φωνές
Ο άνθρωπος πρέπει να πέφτει με τα μούτρα στη ζωή
Σαν να πηδά από ένα βράχο στα σμαραγδένια νερά
Πρέπει να σε μαγνητίζουν οι άγνωστοι άνθρωποι, οι ξένες χώρες
Να καίγεσαι απ' τον πόθο να διαβάσεις όλα τα βιβλία, να γνωρίσεις όλους τους ανθρώπους
Να μην αλλάζεις με τίποτα τη χαρά που σου δίνει ένα ποτήρι νερό
Μα ταυτόχρονα να λαχταράς να ζήσεις όλες τις χαρές του κόσμου
Πρέπει να ζήσεις και τη λύπη ντόμπρα και μ' όλο σου το είναι
Γιατί οι πόνοι μεστώνουν τον άνθρωπο όσο και οι χαρές
Ν' ανακατευτεί το αίμα σου στη μεγάλη κυκλοφορία της ζωής
Και το φρέσκο, αστείρευτο αίμα της ζωής να τρέξει στις δικές σου φλέβες
Ενα πράγμα με δίδαξε η ζωή
Να ζεις έντονα τη ζωή σου, ν' ανακατεύεσαι με τους ποταμούς, με τον ουρανό, με το σύμπαν
Γιατί αυτό που λέμε βίο μας, είν' ένα δώρο που προσφέρουμε στη ζωή
Κι η ζωή είν' ένα δώρο στον άνθρωπο
Αταόλ Μπεχράμογλου
1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.