Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Τ’ ακρογιάλι - Νικόλαος Καμπάς

Ακόμα χθες εκοίταξα τη θάλασσα να τρέχει
και τ’ ακρογιάλι το ξερό με κύματα να βρέχει.
Σήμερα όλα ήσυχα και τώρα τ’ ακρογιάλι
κατάξερο απλώνεται και διψασμένο πάλι.

Είναι η μοίρα του, ζωή μια μέρα να του δίνει
η θάλασσα και αύριο νεκρό να το αφήνει.
Γιατί δακρύζω; Αχ, γιατί σου μοιάζω ακρογιάλι:
τη μίαν μέρα μ’ αγαπούν και με ξεχνούν την άλλη.

 Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.