Ο ΓΕΡΟ-ΛΑΔΑΣ... - ΑΓΑΘΗ ΑΓΓΕΛΑΚΗ

Οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες του χθες,άλματα κάνουν μέσα από τις ασπρόμαυρες οθόνες, στο σήμερα για να ΄ρθουν...

Ο ''Αντωνάκης'' που πάντα έπαιρνε το καπελάκι του για να φύγει, μοιάζει με τον πιο αδύναμο κρίκο.Κλειστές όλες οι πόρτες γι΄ αυτόν,ζωγραφισμένες με εικόνες γυναικών που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, ζωγραφισμένες με εικόνες ανδρών φοβισμένων,μεταλλαγμένων,με λάβαρο το ξυραφάκι που έκλεψαν από το ασθενές φύλλο...

Ο "βρέχει φωτιά στη στράτα μου" ,κοινώς Κούρκουλος,ως πρότυπο ακεραιότητας και δικαιοσύνης,δυσκολεύεται επίσης να πρωταγωνιστήσει ως ιδέα...
Αποτυχημένα τα άλματά του,αφού κάθε φορά πέφτει πάνω σε κουστουμαρισμένους τύπους,με δερμάτινους χαρτοφύλακες και γυάλινα βλέμματα...Τύπους που τον κοιτάζουν απαξιωτικά,ενώ την επόμενη απάτη τους διαπραγματεύονται από το κινητό τους...

Ο "μπαρμπα-Γιώργος" ,με τα δακρυσμένα μάτια ,την ευαίσθητη ψυχούλα και την αστείρευτη καλοσύνη του,δυσκολεύεται επίσης να βρει μια θέση σ΄αυτόν τον κόσμο...Μα όταν τα καταφέρνει ,είτε με μουστάκια,είτε χωρίς, λάμπει ολόκληρος...

Ενώ ο "γέρο -λαδάς"...
Έχει κατακτήσει το σήμερα χωρίς καμιά προσπάθεια...
Το βλέμμα του ,πιο κυνικό και φιλάργυρο από ποτέ,σε χιλιάδες μάτια έχει κατοικήσει.Μάτια φιδίσια ,παγωμένα,που ψάχνουν νυχθημερόν τα θύματά τους,τους οικονομικά αδύνατους,για να τους εξαθλιώσουν...
Ο "γέρο - λαδάς" ,είτε με το πρόσωπο μιας κυβέρνησης,μιας τράπεζας,ενός τοκογλύφου,ενός άσπλαχνου επιχειρηματία,ιδιοκτήτη ή ανθρώπου πρωταγωνιστεί όσο ποτέ.
Απολαμβάνει την εξουσία του,τρίβοντας τα χέρια του από χαρά, βλέποντας τις καταθέσεις του και τους τίτλους ιδιοκτησίας του να αυξάνονται...
Ονειρεύεται - αφήνοντας το σατανικό χαμόγελό του να ξαπλώσει στο πρόσωπό του- το 2050 που θα απεικονίζει την Ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί και να κλέβει την παράσταση...