μια ταραχή με κυριεύει κι αρρωσταίνω
οι συμπληγάδες του μυαλού μου με μαγκώνουν
στέκω μονάχος και απρόθυμα ανασαίνω
Τέτοιες στιγμές σ’ αποζητάω πιο πολύ
στην αγκαλιά σου να κουρνιάσω λαχταράω
με την ανάσα σου να διώξεις την αχλή
να μου θυμίσεις πως υπάρχω κι αγαπάω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.