Μη μου μιλάς για τα χρόνια που φύγαν
Τ'αγαπώ...
Μαζί και τις ρυτίδες μου
Δεν τις φοβάμαι ούτε αυτές!
Μονάχα εκείνες της ψυχής έμαθα να φοβάμαι
μα τις απέφυγα αυτές...
Ξέρω πως έφταιξα, πως έκλαψα, λάθη πως έκανα πολλά
μα εκείνα μ'έφεραν εδώ
Για να μπορώ τώρα να πω, πως είμαι ευτυχισμένη.
Για να μπορώ τώρα να δω
όσα η ζωή αληθινά, να δώσει περιμένει.
Μα όταν έρθει η στιγμή!
Να νιώσεις, να εκτιμήσεις
κάθε της δώρο και γιορτή, που φέρνει για να ζήσεις.
Κι εμένα μου ΄φερε πολλά
μα μη βιαστείς να κρίνεις...
Όχι, δεν είναι η ομορφιά, τα πλούτη που ελπίζεις,
Αγάπη είναι, αληθινή
που αν θέλεις να τη ζήσεις, μάθε εσύ πρώτα ν'αγαπάς.
Κι αν πρέπει χρόνια να μετράς προτού να τη γνωρίσεις,
ας είναι ...
Ας είναι ο λόγος που γερνάς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.