ΣΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ
Στο καπηλειό τ’ απόμερο το λιόγερμα κοιτώντας,
μεθούσαμε με τ’ όνειρο πού ‘μοιαζε κοντινό,
πως όλα ήταν εύκολα και όμορφα θαρρώντας,
πως τίποτα μες στις καρδιές δε φάνταζε φτηνό.
Τώρα με γνώση περισσή στο καπηλειό και πάλι
δε μας μεθάει τ’ όνειρο, που σβήνει αλαργινό,
δε μας τραβά το λιόγερμα στην τόση παραζάλη….
Του ποτηριού κοιτάμε τον πάτο αδειανό.
Ρομαντισμός και ρεαλισμός σε δυο στροφές. (Μπορεί να μελοποιηθεί). Είναι ποίηση. Μ΄αρέσει. Ιδικά ο ακροτελεύτιος στίχος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Γ.