Μιζέριασε ο καιρός
Δε βρέχει πια ανθρώπους
Και τα έλη που περνώ ξερνούν
Μπάσταρδους ανεξάρτητους
Υπερδραστήριους φελλούς
Και εξ αίματος εχθρούς.
Με πίεσε ο χρόνος
Και άλλες συναφείς μπούρδες
Δε με αποσυμπίεσε κανείς
Και έμεινα, τελικώς, φάκελος
επιφάνειας αεργίας
Καταθλιπτικός και μόνος
Κάπως έτσι
Λίγο- πολύ
Όλους μας ξεκουρδίσανε
Και μας εξαθλιώσανε
Και είναι πράγματι λυπηρό-
Πολύ λυπηρό-
Σε κάτι γωνιές που γέρνεις
Καμιά φορά
Να σκέφτεσαι
Τον τελευταίο καιρό
Όλο και πιο πολύ
Αν
Κουράστηκες με τη ζωή
Ή
Τη ζωή σου.
Πηγή: http://unavoidable235.blogspot.gr/
Πηγή: http://unavoidable235.blogspot.gr/
Απάντηση Σωκράτους προς Μαρία-Τ (Αλλαγές)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καιρός δεν μιζέριασε απο μόνος του...
βάλλαμε το χεράκι μας και εμείς,
μαζί που λες συντρόφισσα τα φάγαμε
με ρουσφέτια και δεκανείς...
Τα πράγματα έχουνε ως έχουν
μα καθείς είναι για τις πράξεις του
υπέυθυνος,
κ'όσο κ'αν οι άλλοι κάνουν τη δουλίτσα τους
δεν σου την πέρνουν τη Ψυχή.
Μονάχα αν στη μιζέρια ενδώσεις που σου περνούν
κ'όλα στραβά τα βλέπεις,
τότε να ξέρεις θα ''ξεκουρδιστείς''
και τη Ζωή σου δεν θ'αντέχεις...
Μα κ'αν πάνω σ'άυτό στοχάζεσαι
να ξέρεις πως μαύρο δεν θα βρεις,
πως τα Πάντα έχουνε τον Λόγο τους
ψυχή θ'αντιληφθείς...
Υ.Γ:Κοίτα καλά και ψάξε
μέσα να βρεις το Κέντρο,
μέσα στον Κόσμο να είσαι αυτόν
μα να μπορείς να είσαι κι απ'έξω...
Συγνώμη...Μάρω εννοώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή