Βαδιζω παλι σε δρομους παραλληλους με το νερο..
Σε τεντωμενες χορδες κιθαρας…ρεω..
Ακολουθω τον ηχο,
Κι αυτό το βροντερο κροταλισμα της ψυχης..
Και των ποδιων το τρεμουλο..
Κάθε άλλο παρα γαληνη..
Με κατακλυζει ενεργεια χαμενων ψυχων,
Σκαει σαν κυμα ακεριο στις πλατιες αμμοθινες του ατλαντικου
Είναι αγριο αυτό το παθος
Βραδυ κι αδηφαγο..
Τα δαχτυλα φλεγονται στις χορδες..
Με κατατρωει…
Οι φωνες συλλαβη τη συλλαβη σπαραζουν..
Το φως..χρυσο χτενακι
Χτενιζει νωχελικα ένα κοριτσι..
Περνα ξανα και ξανα μεσα απ`τα μαλλια της..
Τα χερια της συστρεφονται σε μαγικες μουνιεκας..
Καρφωνει στα μαλλια της ένα λουλουδι..
Το παθος είναι κοκκινο..
Εδώ αποψε είναι λευκο..απο γιασεμι και λεμονανθους..
Εχει γευση και ευωδια,,,λευκη…αμην.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.