Οιδίπους - Σωτήρης Αγαπάκης

Η σφίγγα κλέει που πέρασες απ τα δικά της μέρη

Κι η μοίρα σου το διάλεξε μπροστά μου να σε φέρει

Κίνησες απ την Κόρινθο να έρθεις ως τη Θήβα

Του βασιλιά πατέρα σου την όμορφη πατρίδα

 

Ο κόσμος ήτανε κακός μαζί σου και το ξέρω

Εγώ εδώ σε ήθελα και χρόνια υποφέρω

Πες μου σου φέρθηκαν καλά στην Κόρινθο οι γονείς σου

Ή ήτανε τοσο σκληροί όσο κι εμείς μαζί σου

 

Σαν βασιλιά με είχανε,μα κάποιος με είπε νόθο

Η αγωνία με πλάκωσε,ξεχνούσα όσα νιώθω

Και έτσι πήγα στους Δελφούς στην μάντισσα Πυθία

Που μου πε πως θα μαι πηγή για πράγματα αχρεία

 

Τότε αποφάσησα ποτέ να μη γυρίσω πίσω

Κι όλα οσα με συμβόλιζαν στο παρελθόν να αφήσω

Τον Λάιο συνάντησα σε ένα σταυροδρόμι

Μαλώσαμε ,τον σκότωσα και η θλίψη με κυκλώνει

 

Ιοκάστη σε αγάπησα και αποδείξεις έχω

Αυτά τα τέσσερα παιδιά που τόσο τα λατρεύω

Λυπάμαι για όσα έγιναν μα μάθε θα γύρναω

Αν φύγεις πάντα πίσω σου,παντού να σε φυλάω

 

Οιδίπους γιέ του Λάιου,άντρα μου αγαπημένε

Εγώ είμαι η μητέρα σου,γιέ μου καταραμένε

Σκότωσες τον πατέρα σου,παντρεύτηκες εμένα

Που έκλεγα κάθε βραδιά που σουν σε χέρια ξένα

 

 

 

Νόμιζα ότι σκοτώθηκες για αυτό και είχα πάψει

Να σε θρηνώ κι η προσευχή πράγμα δεν είχε αλλάξει

Μα τώρα που σ αντάμωσα και τόσα έχουμε ζήσει

Εύχομαι στην αγκάλη μου,να μην είχες γυρίσει

 

Ήρθες και έφερεις λοιμό στην πόλη μας την Θήβα

Κι ας τα σημάδια φώναζαν ποτέ μου δεν τα είδα

Για αυτό και εγώ σε χαιρετώ ,φεύγω από κοντά σου

Τι να την κάνω τη ζωή αν δεν την ζώ μακρυά σου

 

Τότε η Ιοκάστη κρέμασε το σώμα να πεθάνει

Κι ο Οιδίπους αηδίασε με όσα είχε κάνει

Αφού όσα είχε γύρω του ήταν καταραμένα

Πήρε όρκο να μην ξαναδεί ποτέ του πια κανένα