''Κι έτσι… αντίκρισαν αγκαλιασμένοι το αόρατο που τους κοιτούσε.''
[Γ. Ξενάριος, Στην άκρη του κόσμου, σελ. 162]
Άνθρωποι σακατεμένοι απ’ τη ζωή
κι ας μην έζησαν στις Αλυκές ˙
άνθρωποι σκιές, κάτισχνα κορμιά
σε αποσύνθεση από ακατονόμαστη ασθένεια ˙
(Όχι, δεν είναι χολέρα. Όλοι ξέρουν το όνομά της
μα δεν τολμούν να το προφέρουν.
-Θα σας το αποκαλύψω αργότερα-)
ανθρώπινες φιγούρες αξιολύπητες
αιφνιδιάζουν με τις ελάχιστες δυνάμεις τους
περπατώντας στο δύσβατο δασικό μονοπάτι,
άλλοι αποφασισμένοι απλώς να ζήσουν
κι άλλοι να φτάσουν στην άκρη του κόσμου.
Οι ψίθυροι απ’ τα ταλανισμένα τους κορμιά
ενώνονται σε κλαδί παρελθοντικού χρόνου
που συνεχίζει ν’ ανθίζει στο παρόν
στο μέρος όπου πρίγκιπες και πριγκίπισσες
στέκουν στον ίσκιο της δόξας τους σιωπηλοί.
Ψίθυροι που ομοιάζουν με γόους θρήνου
ή με αναστεναγμούς ανακούφισης
για όσα άφησαν πίσω στην γη τους -στις Αλυκές;-
μαζί με το όνομά τους.
Οι νερόλακκοι που συναντούν
ασημίζουν σε νύχτα ολόφωτη με γεμάτο φεγγάρι
και μέσα τους τα μισόκλειστα μάτια βλέπουν
την εικόνα της αρρώστιας, το όνειρο του δάσους, την έξοδο.
Βαριά ηττημένοι απ’ τον θόρυβο της φυγής
συνεχίζουν να περπατούν, να περπατούν
σε διαδρομές σκληρότερες από ασφαλτόδρομους
προσδοκώντας την καινούργια αρχή.
Τα πόδια ματώνουν,
τα μάτια ματώνουν,
η καρδιά ματώνει…
Αναθεματισμένη αρρώστια η Αγάπη!
(Ναι, αυτή είναι η ασθένειά τους.)
Διαμέλισε τους ανθρώπους που ψάχνουν τώρα με αγωνία
τα χαμένα τους μέλη.
Ακρωτηριασμένοι, μεθυσμένοι απ’ το άρωμα
απόπειρας επανασυγκόλησης του χαμένου μέλους,
στην μέση του κόσμου
«αντίκρισαν αγκαλιασμένοι το αόρατο που τους κοιτούσε»:
Μια αχνή ελπίδα
και συνεχίζουν να περπατούν…
Αυτοί οι άνθρωποι
πόσο, μα πόσο μας μοιάζουν!
Για τον φίλο μου Γιώργο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο ιστολόγιο μας μπορεί να καθυστερεί να ανοίξει όμως ανοίγει. Αυτό θα διαρκέσει για πολύ λίγο ακόμα.
Σας παρακαλούμε τα σχόλια να γίνονται στα Ελληνικά και όχι στα γκριγκλις. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ορθογραφικά λάθη. Επίσης καλό θα ήταν τα σχόλια σας να είναι ανάλογα με το επίπεδο και την θεματολογία του ιστολογίου μας. Γενικότερα δεν λογοκρίνουμε κανένα σχόλιο όμως η θέση μας να είναι τα σχόλια εντός του επιπέδου του blog μας είναι απόλυτη.
Ευχαριστούμε πολύ.